ROMANTIEK, MAAR NIET TE VEEL?

Om erachter te komen of het museumpubliek in Rotterdam overheersend romantisch of horizontaal is, zijn wij naar twee prominente Rotterdamse musea geweest.

Ten eerste hebben wij het fotomuseum bezocht in de schilderachtige buurt van het hotel New York. Het is een strak en modern museum in een buurt die op het snijvlak ligt van de romantiek en de horizontale moderne stad die Rotterdam over de jaren is geworden.

Maar zijn de bezoekers van dit museum nu romantisch? Op wat de eerste lenteachtige dag van het jaar 2016 leek te zijn, was het erg rustig in het museum voor een doodnormale donderdag. De mensen die er rondliepen waren duidelijk uit interesse voor de geëxposeerde werken komen opdagen. Op het eerste gezicht waren er weinig barbaren bij de expositie te vinden. Het publiek was op leeftijd en leek oprecht geïnteresseerd in wat er allemaal te zien was. Aan de manier waarop ze de kunst consumeerden kon je een aantal romantische aspecten afleiden. Zoals de tijd nemen en wegdromen bij prachtige abstracte landschappen.

Word de barbaar dan uitgesloten uit het museum? De voorzieningen waren er zeker. Er

lagen tablets waarop men vluchtig door de collectie kan surfen. Echter leek iedereen zo bezig met de tentoongestelde foto’s dat er geen gebruik van werd gemaakt. De horizontale barbaar was dus zeker welkom, maar schitterde in afwezigheid op deze zonnige dag!

Na het genieten van een kopje koffie in het toch wel romantische restaurant van Hotel New York, waar de sfeer uit de glorie dagen van het reizen nog hangt, verplaatsten wij ons naar het Booijmans van Beuningen.

Eenmaal binnen was de eerste barbaar snel ontmaskerd. Daar stond hij, foto’s te maken met zijn mobiel, van de prachtige werken van Rembrandt en Rubens… Hij bewoog zich vluchtig langs de schilderijen waar de grootmeesters vele dagen op hebben gezwoegd. Hier en daar stal hij een aandenken met de 15 megapixel camera van zijn mobiel. Misschien om aan anderen te laten zien dat hij weer een tentoonstelling geplunderd had?

Er was echter nog hoop! En wel in de vorm van een groep ouderen die veel tijd en aandacht besteden aan de werken. Romantici die de werken nog de aandacht schonken die ze volgens hen verdienen.

Even verderop lopen wij bijna vast in een hele kudde horizontale kinderen, bij de hand genomen door een gids die toch wel romantisch geweest moet zijn in zijn poging deze kinderen nog iets bij te brengen. Het curieuze was dat hun docente achteraan de groep rustig haar WhatsApp stond te checken. Wie geeft hier nu het goede voorbeeld? Wat zullen deze kinderen worden? Barbaren of is er toch nog een verdwaalde romanticus, opzoek naar kunst om de leegte in hun hart te vullen.

Rotterdam: Romantiek, maar niet te veel!